Για μια ακόμη χρονιά τις τελευταίες ημέρες το νησί μας έχει γεμίσει από μικρούς και μεγάλους, που πουλάν μικροαντικείμενα στους δρόμους, προφασιζόμενοι αδυναμία επιβίωσης, πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η οικογένεια και διάφορες άλλες δικαιολογίες, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μεροκάματό τους.
Σε αυτούς προστέθηκαν και οι διάφοροι σύλλογοι αναξιοπαθούντων δήθεν πολιτών, οι οποίοι χτυπούν τις πόρτες των κατοίκων του νησιού μας, προσπαθώντας να πατήσουν πάνω στην φιλανθρωπία μας.
Οι λόγοι που επικαλούνται πολλοί για να δελεάσουν και να λυγίσουν τον δύσπιστο πλέον πελάτη είναι παλιοί, χιλιοειπωμένοι. Δεν χαρακτηρίζονται από ευρηματικότητα, που να πείθει. Τα ίδια και τα ίδια που έχουν αποδειχτεί απάτες και ψευτιές από μια «κασέτα» που επαναλαμβάνει το «ηχογραφημένο» κείμενο.
Δυστυχώς οι κάτοικοι του νησιού μας που έχουν κουραστεί από την ανέχεια και τα καθημερινά προβλήματα που τους βαραίνουν και τους «πνίγουν», είναι πλέον δύσπιστοι. Και είναι λογικό, καθώς έχει πέσει πολλές φορές θύμα της ευαισθησίας και των συναισθημάτων του. Τώρα πια, έπαψε να πιστεύει. Τον έκαναν σκληρό, δύσπιστο και απόλυτο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται αντιληπτό το «εμπόριο». Γιατί δεν μπορεί σε μια μικρή κοινωνία σαν την δική μας, να μην γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα. Αν λοιπόν ξαφνικά εμφανίζονται πέντε- δέκα- δεκαπέντε άτομα, που τα αντικρίζουμε για πρώτη φορά, να πουλάν την πραμάτεια τους περιφερόμενοι από περιοχή σε περιοχή, καταλαβαίνουμε τον σκοπό τους.
Οι πολίτες το έχουν αντιληφθεί και προφυλάγονται, όμως και η αστυνομία οφείλει να κάνει τους σχετικούς ελέγχους και να επιβάλει τα όποια πρόστιμα, δεδομένου ότι οι περισσότεροι των «πωλητών» είναι ανήλικα παιδιά.
Και ιδιαίτερα στην θέα ενός μικρού παιδιού οι περισσότεροι λυγίζουν. Αδυνατούν να πιστέψουν ότι πίσω από τα παιδιά βρίσκονται ολόκληρα κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται. Κι όμως αυτά τα κυκλώματα συνεχίζουν την δράση τους και ανενόχλητοι έρχονται και ανενόχλητοι αποχωρούν, δίχως να συλληφθούν και να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης.
