Παρατηρούμε όλοι το τελευταίο διάστημα αρκετούς συμπολίτες μας ,οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας να είναι σκυθρωποί και αγέλαστοι δίχως κανένα ενδιαφέρον για την ζωή τους.
Για πολλούς, η κάθε μέρα είναι η ίδια με την χτεσινή και δεν τρέφουν αυταπάτες για το αύριο. Η λάμψη των δρόμων, των καταστημάτων, στην απέλπιδα φτιασιδωμένη προσπάθειά τους να δελεάσουν και να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό, ακόμη και την περίοδο των εκπτώσεων δεν βρήκε ανταπόκριση. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αλλάξει την ψυχολογία τους, ή καλύτερα, την κατάντια τους και την εξαθλίωσή τους.
Τίποτα δεν μπορεί να ζεστάνει την πετρωμένη τους ψυχή, να βοηθήσει το σταματημένο τους μυαλό, να μαλακώσει την καρδιά τους.-Η προσφυγιά, η φτώχεια και οι άθλιες συνθήκες, υπάρχουν παντού. Δεν τη συναντάς μόνο στα hotspot των νησιών μας.
Δεν τη βρίσκεις μόνο ανάμεσα σ’ εκείνους που πήραν τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψουν τα πάτρια και ν’ αλλάξουν πατρίδες.
Δεν τη συναντάς μόνο στους καταυλισμούς.
-Την βρίσκεις και στους δρόμους της «πλούσιας» Ελλάδας.
Την βρίσκεις και στα πεζοδρόμια των δικών μας πόλεων και χωριών, αλλά, δυστυχώς, ουδείς την βλέπει και την υπολογίζει.
Κανείς δεν συλλογίζεται. Κανείς δεν συγκινείται και πολύ περισσότερο, κανείς δεν μεριμνά.
. Δυστυχώς, υπάρχουν και Έλληνες εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι, παγωμένοι, δυστυχείς και αρκεί μια ματιά γύρω μας για να διαπιστώσουμε την αλήθεια.
Γέροντες που προσπαθούν να βγάλουν μόλις και μετά βίας τον μήνα τους. Κάποιοι άλλοι που παίρνουν επί πιστώσει τα φάρμακα τους και κάποιοι άλλοι που δεν τας παίρνουν καθόλου. Άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας που ζουν με αξιοπρέπεια και υπομονή ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες .
Σε πρόσφατη συζήτηση με γιατρό του νησιού μας ,μας ανέφερε ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας παίρνει αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Ίσως μέσα από αυτά ξεχνάει την φτώχεια του, Ίσως μέσα από αυτά φαντάζεται και την δική φυγή σε ένα κράτος που θα του δείχνει το κοινωνικό του πρόσωπο. Και ζει με την ελπίδα καλύτερων ημερών.
Άραγε αυτές θα έρθουν ποτέ;
